► پاسخ به این پرسش هم چون پاسخ به پرسش " هنر چیست؟" دشوار است . نمی توان اثر موسیقایی را بنا به برخی مشخصه های کار شده و شکل نهایی گرفته ی آن چون ملودی ، نظمِ موومان ها ، شیوه ی هارمونیک ( قواعد تنال) و شیوه ی ریتمیک ( وزن و ضرب) تعریف کرد ، زیرا قطعه هایی فاقد برخی از این مشخصه ها هستند ، اما موسیقی دانسته می شوند . در بسیاری از فرهنگ های واژگان و فرهنگ های تخصصی هنری ، موسیقی " صداهای سازمان یافته و مستمر" و "آرایش نظام مند صداهای مستمر" تعریف شده است ، اما این تعریف دقیق نیست.

► امواج آرام دریا که به ساحل می رسند ، آواز پرندگان ، قطره هایی که از شیر آب می چکند ، گفتار منظم و قطعه های ادبی که بلند خوانده می شوند ، صداهای دستگاه های فنی ، همگی منظم و سازمان  یافته اند ، اما کسی این صداها را موسیقی نمی خواند .

► دشواری تعریفی چون : " موسیقی آرایش نظام مند صداها است" در لفظ " نظام مند" است ، زیرا دقیقاً معلوم نیست مقصود از آن چیست . فرهنگ فلسفی بزرگ لاروس (2003) تعریف مختصر و نادقیقی ارائه کرده : " موسیقی یک هنر مهم است که ماده ی اصلی آن صدا است" . تعریفی که فرهنگ مختصر جدید روبر (2007) ارائه کرده و دقیق تر و مفیدتر است : " موسیقی هنر ترکیب صداها برای سازمان دادن به دیرند است" .

► تمامی فرهنگ ها و جوامع ، شکل هایی از موسیقی را آفریده و تکامل داده اند . به این معنا ، موسیقی همان قدر اهمیت دارد که زبان . از سوی دیگر موسیقی کارکردهای زمینه ای و فرهنگی مشترکی در میان اقوام داشته و دارد . همه جا در جشن ها ، عزاداری ها ، کار ، آرام کردن با خواباندن کودکان ، رقص و غیره به کار می رود .